Labvakar! September is eindelijk hier! De magische maand waar we al wekenlang naar aftellen; de maand waarin ons project eindelijk zou gaan beginnen. En ja, het project is inderdaad begonnen, maar blijkbaar wel onder bepaalde voorwaarden. Stefānija Šmite is het daar helaas niet altijd mee eens en dat zorgt voor de nodige spanningen binnen de organisatie van het BJC. Gelukkig heb ik niks te verliezen, dus kom maar op. 😉
[213] Otrdiena 30. augusts // Dinsdag 30 augustus
Vandaag werd ik laat wakker en moest ik opschieten om op tijd op het werk te zijn, want we hadden Letse les. We hebben leren klokkijken en we hebben geleerd hoe we elkaar kunnen beschrijven. Erg handig voor als Renaud (of ik?) een keer vermist raakt. Solvita was weer in een gulle bui en had weer een enorme zak groente voor ons mee, met aardappels, tomaten, een ui en maar liefst 22 komkommers. Wat moet een mens met 22 komkommers? Tips zijn welkom.
’s Middags heb ik mijn ideeën voor de gezamenlijke workshop met Karolina en Jordi besproken met Madara. Ze was niet negatief en gaat alles met Benita bespreken. Hopelijk wordt ons project goedgekeurd! Blijkbaar gaan we met de organisatie van Bauskas BJC op 13 september naar Rēzekne, om daar onder andere de organisatie van Karolina te bezoeken. Toeval bestaat niet – onze samenwerking is voorbestemd. September is bijna hier en er hangt magie in de lucht.
[214] Trešdiena 31. augusts // Woensdag 31 augustus
Woensdag is voor de komende maanden BJC50-dag: een dag die begint met een meeting met Veronika en Madara, om de voortgang van het 50-jaar-BJC-project te bespreken. Dus zo ook vandaag. Ik had amper tijd gehad om aan de website te werken, dus ik had bijna niks af dat ik af moest hebben. Achteraf bleek dit wel goed uit te komen, want alles moest toch alweer anders. Heb ik tenminste geen tijd verspild.
’s Middags heb ik wat posters en flyers gemaakt en mijn administratie gedaan. Daarna heb ik me voorbereid op de open dag van het BJC. Op 1 september beginnen de Letse scholen weer, en dus ook onze naschoolse activiteiten. Het jeugdcentrum gaat weer open, het wordt weer drukker en ons project zal dan eindelijk moeten beginnen. Om zieltjes te werven moeten Renaud en ik onze bak- en designkunsten laten zien op de open dag, in de hoop dat kinderen en jongeren zich inschrijven voor onze workshops. Om te oefenen bakte Renaud vandaag alvast een brood en was ik een blij proefkonijn.
[215] Ceturtdiena 1. septembris // Donderdag 1 september
September is hier! Zeven maanden voorbij; vijf maanden te gaan. De grote dag was aangebroken en alle kinderen kwamen op hun paasbest naar het jeugdcentrum. Ook ik moest verplicht een jurk aan. Iedereen heeft nu wel gezien dat dit geen succes was, dus ik denk niet dat het nog een keer hoeft. Helaas is dit incident wel weer vastgelegd in de lokale krant en op internet. Die fotografen van Bauskas Dzīve zijn wel echt enorm getalenteerd.
Ik had een klas van achttien overenthousiaste veertienjarigen voor mijn illustratieworkshop. Het was een enorme chaos, maar wel leuk. We hebben tekenspelletjes gedaan en een kort stripverhaal gemaakt. Het was soms wel lastig met de taalbarrière, zeker omdat mijn vertaler (Madara) alles alleen maar ingewikkelder maakte. Ik zei drie zinnen en zij was tien minuten bezig om te vertalen. Na een tijdje heb ik het maar opgegeven en ben ik gewoon simpel Engels gaan spreken, ondersteund door tekeningen op het bord. Toen begreep iedereen alles prima en ging mijn klasje braaf aan het werk.
Ondertussen was Renaud met een groepje kinderen koekjes aan het bakken in het rode gebouw. Kon ik na mijn workshop mooi mijn honger stillen.
[216] Piektdiena 2. septembris // Vrijdag 2 september
Vandaag wilde ik eigenlijk naar Tukums, voor het laatste evenement van mijn EVS-vriend Leonardo, maar Madara had voor mij een workshop ingepland. Tukums ging dus niet door, en ik ging naar het jeugdcentrum om een presentatie van mijn illustratieworkshop te geven aan schooldirecteuren. Aangekomen in het BJC heb ik mijn werk voorbereid en gewacht op de directeuren, maar er kwam niemand. Toen ik Madara om uitleg vroeg, zei ze alleen maar “dat weet ik”. Tof, bedankt. Nu mijn stemming toch al slecht was, vertelde ze me ook maar meteen dat Benita mijn workshops niet goed wilde keuren. Ze wil er over twee weken pas over nadenken, nadat we in Rēzekne zijn geweest. Dat is te laat voor de oktoberdeadline en dit betekent dat we dus pas op z’n vroegst in november kunnen beginnen. De rest van de middag heb ik een poster gemaakt, mijn haar laten vlechten en mijn tijd uitgezeten. Wat een schijtdag.
[217] Sestdiena 3. septembris // Zaterdag 3 september
Vandaag deed ik niks. Ik heb series gekeken, een beetje opgeruimd en ik ben een bullet journal begonnen. Ik was even helemaal klaar met dit EVS-project.
[218] Svētdiena 4. septembris // Zondag 4 september
Ik werd wakker na een Letse droom: dat is eng, want dat betekent dat ik nu dus in het Lets kan denken. Verder was het weer een lege dag. Ik heb de was gedaan, series gekeken en een planning voor deze maand gemaakt. Waar is de september-magie?
[219] Pirmdiena 5. septembris // Maandag 5 september
Toen ik in het BJC aankwam waren de deuren naar de seminar room en de toiletten zowaar open – dit beloofde een topdag te worden. Ik heb mijn illustratieworkshop voorbereid en daarna hadden we Letse les. Ik kan nu zeggen dat ik in “tūkstoš deviņi simti deviņdesmit viens” geboren ben. Altijd handig.
Sinds Solvita onze mentor is, is onze les ook altijd meteen een mentor meeting. Ik heb nog steeds problemen met de communicatie binnen de organisatie, dus ik vroeg Solvita om een meeting met Benita voor mij te regelen. Ik word namelijk doodmoe van dat via-via gepraat, waarbij alle communicatie via Madara gaat en ik steeds een week op antwoord moet wachten. Daarom leek het me makkelijker om weer eens direct met Benita te praten. Helaas zei Benita dat ze de komende weken geen tijd voor me heeft en dat ik mijn problemen maar aan iemand anders moet vertellen. Ok, bedankt.
Onze lang verloren Letse vriend Andris kwam weer eens langs in het jeugdcentrum, om mij en Renaud te bezoeken. Hij was deze zomer voor twee maanden voor EVS in Spanje geweest, dus we hadden hem al een tijdje niet gezien en hadden een hoop bij te praten. En het was goed dat hij er was, want nu kon hij mooi vertalen in mijn eerste illustratieworkshop – Madara was namelijk nergens te bekennen. Er waren twee leuke, elfjarige meisjes gekomen, die graag wilden tekenen. Ze hadden al helemaal bedacht dat ze een stripverhaaltje over Superman en Superwoman wilden maken en ze begonnen lekker te tekenen. Ook het verhaal bedachten ze zelf, dus ik had een makkie.
[220] Otrdiena 6. septembris // Dinsdag 6 september
Mijn werkdag begon met posters maken, want nu het seizoen weer is begonnen wil iedereen één van mijn creaties. Ondertussen kwamen mijn illustratie-meisjes weer op bezoek om te kijken wat aan het doen waren. Ze vonden mijn eerste workshop heel leuk en ze komen terug voor de volgende, jeej! Ook Andris kwam weer langs, maar vandaag werd hij door Mārtiņš (de receptionist) uit het kantoor gezet, omdat hij niet zonder Madara’s toezicht in het BJC mag zijn. Orders van Benita. Ok… Dan praten Andris en ik buiten wel verder – geen probleem, ik neem mijn spullen wel mee. Madara werd meteen gebeld om deze indringer te rapporteren en ze kwam naar het gele gebouw gesneld. Toen mocht Andris weer naar binnen. Deze organisatie is heel raar.
We werden verrast door een bezoekje van Renārs, Benita en een onbekende vrouw, die blijkbaar met ons een vergadering hadden. Wij moesten aanwezig zijn, maar niemand vertaalde, dus na een tijdje vroeg ik maar eens waar het over ging. Toen mochten Renaud en ik meteen vertrekken. Kan iemand mij dit even uitleggen? We gingen naar de seminar room en kregen daar bezoek van Kaspars en Krista: twee leuke jongeren die de tijd kwamen doden totdat hun dansles begon. Daarna heb ik mijn eerste Russische les gehad, gevolgd door een Frans les. Hoe internationaal.
Na een lange dag mochten we eindelijk weer naar huis en kwam Juris op visite. We hadden hem al twee weken niet gezien, dus we hadden weer genoeg bij te praten – zeker met alle vreemde dingen die hier altijd gebeuren. Daarna heb ik nog een paar uur aan een poster gewerkt en ben ik gaan slapen.
[221] Trešdiena 7. septembris // Woensdag 7 september
De dag begon alweer vroeg, want ik moest nog een poster afmaken en mijn eerste workshop webdesign voorbereiden. Er hadden zich drie achtjarige meisjes aangemeld, die geen woord Engels spraken. Het doel van deze workshop was eigenlijk dat ik hulp zou krijgen bij het bouwen van de BJC50-website, maar dat pakte dus iets anders uit. En oja, we hebben geen computers, dus ik moest creatief zijn.
Er kwamen maar liefst vijf kinderen opdagen: de drie meisjes en nog twee jongetjes. Helaas snapten ze niets van mijn Engels en mijn geïmproviseerde Lets, en was Madara weer in geen velden of wegen te bekennen. Ze nam ook haar telefoon niet op, dus moest ik Laura (Lets meisje dat mijn haar altijd vlecht) uit Renaud z’n Franse les lenen, om voor mij te vertalen. We begonnen met een kleine estafette, waarbij de kinderen naar een groot vel papier moesten rennen, om zo veel mogelijk woorden op te schrijven die met websites te maken hebben. Helaas was alles in het Lets, dus ik begreep er weinig van. Daarna kreeg iedereen een vel papier en hebben we websites getekend. Als ik in mijn handen klapte, moesten ze het papier doorgeven en tekende het volgende kind verder. Ze begonnen heel leuk, waren creatief en maakten mooie tekeningen, maar uiteindelijk begonnen ze te krassen en waren de mooie ontwerpen weg.
Ondertussen was Juris gearriveerd, om deel te nemen aan mijn workshop – had ik meteen een vertaler. Vlak daarna kwam Madara terug, die helemaal de pan uit flipte toen ze Juris zag. Ze maakte een enorme scene, want hij was de vijand en hij was hier alleen maar om Renaud en mij te stelen en naar zijn eigen organisatie te kapen. Oja, tuurlijk. Heel professioneel ook om ruzie te gaan schoppen terwijl ik hier met kinderen aan het werk ben. Na dit incidentje vertrokken de twee jongetjes, want ze hadden het te druk met school en zouden over twee jaar wel terugkomen. Jammer, maar ik moest er wel om lachen.
Samen met Juris en de meisjes heb ik oude jaarboeken van het BJC bekeken en hebben we websites geknutseld met gekleurd papier. Madara was hem alweer gesmeerd. Ik denk dat het nu echt oorlog is – gelukkig vlucht ik morgen naar Noorwegen.
Tiksimies vēlāk. 
xx
Hoe kan ik toch een hekel krijgen aan iemand die ik nog nooit gesproken heb? Bah Benita, waar is het bij jou misgegaan?
Nog een komkommertip 😉 hang ze op in het BJC en voila je hebt de Bauska variant op koekhappen!!! Succes gegarandeert :):):):)
Bedankt voor de tips! Frank kwam ook al met het idee van komkommervoetbal, elf tegen elf. Waar zal ik beginnen… 😉
Hoi Steef, in deze blog vond ik het vooral erg leuk om Juris weer een keer te zien. Jij in jurk (niks mis mee ) heb toch maar weer mooi de krant gehaald!! Nu volgen mijn komkommertips: 1 Stop ze in je oren zodra Benita in de buurt is. 2 Stop ze in je poppenkont zodat de organisatie er niet bij kan met poppenkastspelen
3 Eet ze op, maar niet na het poppenkastspelen 
gewoon een paar achter de hand houden. 4 Gebruik ze als wapen nu het toch oorlog is 
en 5 neem er een paar mee in het vliegtuig voor het geval je niks krijgt onderweg. Tis een korte vlucht dus dat zal wel niet. Heel veel plezier in Noorwegen!!! Groetjes en een dikke kus van mam XXX